Σάββατο 23 Μαΐου 2020

ΙΩΣΗΦ ΚΙΑΠΠΕ: Ο ΤΥΠΟΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ



Τμήμα 1/404, In manus tuas domine commendo spiritum meum
Εκ του εργαστηρίου Χαλεπά
f
Περπατώντας στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών δεν μπορείς παρά να προσέξεις ότι υπάρχουν επίθετα που αμέσως καταλαβαίνεις ότι δεν είναι Ελληνικά. Ένα από αυτά τα επίθετα είναι το Κιάππε. Μετά από έρευνα έμαθα ότι ήταν Ιταλικής καταγωγής και ότι ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του το 1820. Τα πρώτα χρόνια του στην Ύδρα δίδαξε στη Ναυτική Σχολή της Ύδρας, συμμετείχε στην Ελληνική Επανάσταση και αργότερα απέκτησε Ελληνική ιθαγένεια. Όπως πολλοί Φιλέλληνες, ο Ιωσήφ Κιάππε είχε απογοητευτεί από την έκβαση των Ναπολεοντικών αγώνων και αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα. Μαζί με τον Λάζαρο Κουντουριώτη άνοιξαν μια από τις πρώτες εφημερίδες. Η συνεισφορά του στη δημοσιογραφία μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε τη ζωή του καθώς και την ανάπτυξη της Ελληνικής εφημερίδας — η οποία ήταν ένα καινούργιο εργαλείο όπως το διαδίκτυο ήταν για μας!

Η δύναμη του τύπου στην Ελληνική Επανάσταση

Οι αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης γνωρίζοντας τη δύναμη του τύπου, επέμεναν από την αρχή του ξεσηκωμού, για την έκδοση εφημερίδων. Το μήνυμα της επανάστασης έπρεπε να φτάσει σε κάθε σπίτι. Διαβάζοντας τις εφημερίδες θα μάθαιναν για κάθε επιχείρηση, για κάθε νίκη των αγωνιστών — σε real time! Ο τύπος θα εμψύχωνε και τους πιο διστακτικούς.
Στο ίδιο πνεύμα, ο Αδαμάντιος Κοραής έγραψε επιστολή προς τον καλό του φίλο, Νεόφυτο Βάμβα, λίγους μόνο μήνες μετά τον ξεσηκωμό των Ελλήνων, «οι εξ Ευρώπης ελθόντες ομογενείς έφερον μαζί των τυπογραφίας· συστήνετε λοιπόν εφημερίδας εις διάδοσιν ειδήσεων. Δια των εφημερίδων και των ιεροκηρύκων εμπορείτε να εξάψετε γενικόν ενθουσιασμόν… Να γράψετε τας πράξεις σας εις εφημερίδα τυπωμένη, αν είναι δυνατόν, ειδεμή και χειρογραφημμένην». (1)

Η Γερουσία της Δυτικής Ελλάδας έγραψε στον Υπουργό Εσωτερικών, Ιωάννη Κωλέττη, 08/02/1822: «Ή έξοχότης της έγνωρίζει καλώτατα τους λαούς τούτους, καί ήξεύρει οτι τά έντυπα προξενούσιν ένθουσιασμόν. Ας έπιμεληθή λοιπόν να δουλεύση ταχέως ή τυπογραφία καί νά μας προφθάνη τάς πράξεις τής Διοικήσεως εις πολλά αντίγραφα, ανά πεντήκοντα κόπιες κάθε πράξεως δέν θέλει αρκέσουν διά νά εύχαριστησωμεν όλους εις τήν έκτεταμένην Δυτικήν Ελλάδα - τώρα μάλιστα εις τήν αρχήν πρέπει να είναι πλουσιοπάροχαι καί ας οδηγηθή κατά τάς δυνάμεις τής τυπογραφίας».

 
Αυτό ήταν πιο εύκολο στα λόγια παρά στην πράξη.  Το χαρτί ήταν ακριβό καθώς και η τυπογραφία. Δεν είχαν τεχνίτες και λίγοι άνθρωποι ήξεραν να διαβάζουν. Εντούτοις,   κάποιοι με ιδιαίτερο ζήλο, είχαν ήδη φροντίσει, πριν από τη Β’ Εθνοσυνέλευση, την ενημέρωση με χειρόγραφα κείμενα. Ναι, ήταν ένας από τη Ρούμελη που έγραφε για τους αγώνες  και αναπαράγονταν μέσω της αντιγραφής από τόπο σε τόπο και έφταναν μέχρι και την Πελοπόννησο! Ο πρώτος δημοσιογράφος της Ελληνικής Επανάστασης!
Η Εφημερίδα του Γαλαξιδιού ή όπως την έλεγαν Ψευτοεφημερίδα διότι έγραψε fake news – με σκοπό να ενθαρρύνει τους επαναστάτες και να κάμψουν τους ενδοιασμούς των πιο διστακτικών. Επίσης υπάρχουν τα χειρόγραφα της Εφημερίς Αιτωλική του Μεσολογγίου καθώς και της εφημερίδας με τίτλο ο Αχελώος. Η εφημερίδα Αχελώος, με εκδότη το Νικόλαο Λουριώτη (2), δημοσίευε τις αποφάσεις της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος με τη σφραγίδα της, τα μέτρα της διοίκησης και τις ενέργειες του προέδρου του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου — η πρώτη Εφημερίδα της Κυβέρνησης! Έτσι, σύμφωνα και με την θέση του Α. Κοραή, θα είχαν την υπεράσπιση της νομιμότητας του Αγώνα και τη διαφώτιση της Ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινής γνώμης για το δίκαιο του ξεσηκωμού.
Ακολουθώντας τις απαιτήσεις των καιρών, στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους (3) Κυνουρίας στις 13/04/1823 ψηφίστηκε το νέο Αναθεωρημένο Σύνταγμα το οποίο κατοχύρωνε, μεταξύ άλλων, την ελευθεροτυπία και την ελευθερία του ανθρώπου. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, Κάθε Έλλην πολίτης είχε το δικαίωμα να εκφράζει δια του τύπου τις απόψεις του αρκεί αυτές να μην προσβάλουν τα χριστιανικά ήθη, την ηθική και να μην είναι υβριστικές προς τρίτους.

Έρχεται ο τυπογραφικός εξοπλισμός στην Ελλάδα
Ωστόσο, δεν υπήρχε ο τυπογραφικός εξοπλισμός ούτε είχε η εξεγερμένη Ελλάδα τεχνικούς που ήξεραν να χειρίζονται τα μηχανήματα. Ο εξοπλισμός στάλθηκε από τους Έλληνες της διασποράς και τους Φιλέλληνες.  Ο Μητροπολίτης Άρτας, Ιγνάτιος (4) και ο Ηγεμόνας Ιωάννης Καρατζάς έστειλαν εξοπλισμό από το Λιβόρνο. Ο Ιωάννης Χατζημιχαήλ έστειλε από τη Μασσαλία. Έστειλαν και από την Πίζα και από το Λονδίνο.
Γρήγορα στήθηκαν τα πρώτα τυπογραφεία στην μικρή Ελλάδα: Ο Δημήτρης Υψηλάντης έφερε στις αποσκευές του το 1821 ένα ξύλινο πιεστήριο και στήθηκε ένα τυπογραφείο στη Καλαμάτα – Κορίνθου. Εξέδωσαν 3 φύλλα 1821-1822. Εκδότης και συντάκτης ο Θεόκλητος Φαρμακίδης (5) και τυπογράφος ο Κωνσταντίνος Τόμπρας. Τίτλος της εφημερίδας Σάλπιγζ Ελληνική. Το ποσόν της ετήσιας συνδρομής γρόσια πεντήκοντα. Και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος έφερε μέσω Πίζας τυπογραφείο και το έστησε στο Μεσολόγγι το 1821.

«Η ώρα ήλθεν, ω άνδρες Έλληνες!»

Προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη από το Ιάσιο με τίτλο "Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος", στις 24 Φεβρουαρίου 1821. Δημοσιεύεται στην εφημερίδα Σάλπιγξ Ελληνική. Καλαμάτα, 1 Αυγούστου 1821.Γ.Α.Κ. - Κεντρική Υπηρεσία, Συλλογή Γιάννη Βλαχογιάννη



Ενώ δυο χρόνια αργότερα η Φιλελληνική Επιτροπή του Λονδίνου —και με την παρότρυνση του Συνταγματάρχη L.Stanhope (συμπατριώτης του Λόρδου Βύρωνα) έστειλε εξοπλισμό με τελειότερο πιεστήριο. Εξέδωσαν την εφημερίδα με τίτλο Ελληνικά Χρονικά. Ο Ελβετός, Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ με σπουδές στη ιατρική ήταν συντάκτης της εφημερίδας και είχαν τυπογράφο τον Θεσσαλονικέα Δημήτρη Μεσθενέα. (6)
 
Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ

Το 1824 στήθηκε τυπογραφείο στα Ψαρά. Στην Ύδρα στήθηκαν δύο πιεστήρια: Ένα πιεστήριο του Ναυάρχου Ιάκωβου Τομπάζη και το δεύτερο πιεστήριο στάλθηκε από τον Γάλλο Firmin Didot— μετά από παράκληση του Α. Κοραή —στον Λάζαρο Κουντουριώτη (αδελφό του Γ. Κουντουριώτη και Πρόεδρο του Εκτελεστικού (1824-1827). Ο Γάλλος Firmin Didot, (7) ήταν φιλέλληνας, μεγαλοεκδότης, χαράκτης και κάτι σαν τον Steven Jobs στην εποχή του!

Firmin Didot
 
Τέλος, στήθηκε τυπογραφείο στην Έδρα της Διοίκησης που βρισκόταν στο Κρανίδι. 
 

Παράλληλα έψαχναν στην Κωνσταντινούπολη, στις Κυδωνιές, στη Χίο εκείνους που γνώριζαν την τεχνογνωσία για να χειρίζονται τα μηχανήματα. Αργότερα, αναζητήθηκαν συντάκτες «εφημεριογράφοι», ανάμεσα στους έμπειρους ἀλλὰ και στους νέους ΄Ελληνες και Φιλέλληνες, μεταφραστές και συγγραφείς. Και ακόμη αναζητήθηκαν οι μηχανισμοί διάδοσης των εντύπων: συνδρομητές, πωλητές, αγοραστές. Γιατί δεν αρκεί να τυπώνεται μια εφημερίδα πρέπει να κυκλοφορεί και να διαβάζεται!

Οικογένεια Κιάππε

Ο Giuseppe Chiappe, ο Ιωσήφ Κιάππε, βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος. Ο Ιωσήφ καταγόταν από την Σαρδηνία. Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και τη Γαλλία και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στο Λιβόρνο.
Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ήταν μέλος της μυστικής επαναστατικής οργάνωσης των Carbonari. Όταν το κίνημα τους απέτυχε, προκειμένου να αποφύγει διώξεις το 1819, ο Κιάππε ταξίδευσε με τη γυναίκα του την Κιάρρα και το μικρό γιό του στα Επτάνησα. Από εκεί πέρασε στην Ύδρα τον Μάιο του 1820 όπου και έμεινε. Αρχικά, δίδασκε Ιταλικά και Γαλλικά ενώ αργότερα διορίσθηκε εκπαιδευτής στη Ναυτική Σχολή της Ύδρας. Όταν η Ύδρα κήρυξε την επανάσταση, ο Κιάππε ζήτησε να συμμετάσχει στις ναυτικές επιχειρήσεις. Τοποθετήθηκε στο πλοίο «Αγαμέμνων» με πλοίαρχο τον Αναστάσιο Τσαμαδό, όπου ανέλαβε χρέη γραμματέα και την ευθύνη του ημερολογίου του πλοίου. Έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις και όταν ο στόλος επέστρεψε στην Ύδρα, ο Κιάππε διορίσθηκε Α΄ Γραμματέας της Αστυνομίας και γραμματέας του Υδραίου Λάζαρου Κουντουριώτη.

Η προτομή του Λάζαρου Κουντουριώτη στην Ύδρα. 
΄Έργο του γλύπτη Δημήτριου Φιλιππότη. Κατασκευάστηκε το 1886.


Στις αρχές του 1824 ο Κιάππε πρότεινε στον Κουντουριώτη να εκδώσουν εφημερίδα. Αφού εγκρίθηκε η σχετική χρηματοδότηση για την εφημερίδα κυκλοφόρησε πρώτη φορά στις 10/03/1824. Ο τίτλος της εφημερίδας ήταν ο «Φίλος του Νόμου». Στο χρονογράφημα του πρώτου φύλλου, ο Κιάππε εξηγεί για τον τίτλο της εφημερίδας: Ο νόμος είναι η συνθήκη με την οποία οι Έλληνες από την αρχή του αγώνα τους «υπεσχέθησαν να πολιτεύωνται συναλλήλως εις τρόπον ώστε να σέβωνται αμοιβαίως το δίκαιών των», καθότι «όταν βασιλεύει ο Νόμος, βασιλεύομεν όλοι όσοι είμεθα μέλη αυτού». 

 
Η εφημερίδα έβγαινε δύο φορές την εβδομάδα, αρχικά ως ανεξάρτητη εφημερίδα και από τις 25 Απριλίου 1824, ως Επίσημο Φύλλο της Διοικήσεως (μέχρι και την ίδρυση της «Γενικής Εφημερίδος της Ελλάδος».
Οι τυπογράφοι της εφημερίδας ο Κώσταντίνος Τόμπρας (ήταν μαθητής του Didot), από τη Μικρά Ασία. (1824-1825), ο Νικ. Βαρότσης από την Άμφισσα (1826), ο Κ. Δημίδης και συνάδελφος του Τόμπρα (1826-1827), ο Αγγελής Άλχυμπάρης (1827) και ο Παντελής Κ. Παντελής, Υδραίος (1827).
Ουσιαστικά η εφημερίδα είχε διττό ρόλο: από ανεπίσημο προσωπικό όργανο φύλλο της οικογένειας Κουντουριώτη —όπου και η θέση της τροποποιείτο ανάλογα με τον πολιτικό ρόλο της οικογένειας— σε επίσημο και αντίστροφα. Οι πηγές της εφημερίδας προέρχονταν από τα εμπορικά λιμάνια της ανατολικής μεσογείου, όπως αυτά της Σύρου και της Σμύρνης. 

Η επιστολή του Ι. Κιάππε προς το Βουλευτικό Σώμα, γραμμένη στην Ύδρα, στις 16 Φεβρουαρίου 1824.


«… Μέλλων νά ἐκδώσω ἐντεῦθεν δίς τήν ἑβδομάδα πολιτικήν ἐφημερίδα ἐπιγραφομένην ὁ Φίλος τοῦ Νόμου, ἀνεφέρθην ἱκετικῶς πρός τήν Σεβαστήν Διοίκησιν ἵνα διορισθῶ ἐφημεριδογράφος αὐτῆς, καί κατά τό 44. ἄρθρον τοῦ νόμου τῆς Ἐπιδαύρου νά μοί δοθῇ ἡ ἄδεια τῆς εἰσόδου εἰς τάς τακτικάς καί ἐκτάκτους Συνελεύσεις τοῦ Σεβαστοῦ Ὑμῶν Σώματος, ἐξαιρουμένων τῶν μυστικῶν. Νῦν δέ ἱκετεύω τό Σεβαστόν Σῶμα αὐτό, ἵνα, εἰς ἀπουσίαν μου, παραχωρήσῃ τήν εἴσοδον ταύτην, εἰς τόν παρ’ ἐμοῦ διορισθέντα Ἐπίτροπον Κύριον Νικόλαον Εὐαγγελληνοῦ…».
 
Στο διάστημα που εκπροσωπούσε η εφημερίδα Φίλος του Νόμου τη Διοίκηση δημοσίευσε αποφάσεις, ψηφίσματα, πράξεις και εγκυκλίους καθώς και τα Πρακτικά του Βουλευτικού ενώ η ειδησεογραφία ήταν πλούσια και ενδιαφέρουσα. Έγραφαν για τα θέματα του πολέμου, τους πολιτικούς χειρισμούς και ιδίως το μείζον θέμα για τη διχόνοια και των εμφυλίων συγκρούσεων.
Το σοβαρό πρόβλημα της διακίνησης του Τύπου — λόγω μη ύπαρξης ταχυδρομικής υπηρεσίας— ξεπεράστηκε όταν οι δύο εκδότες, ο Μάγερ  και ο Κιάππε,  σύστησαν μια στοιχειώδη ταχυδρομική υπηρεσία. Στο μικρό βιβλίο, ένας πραγματικός θησαυρός, «Το ταχυδρομείον κατά την Ελληνική Επανάστασιν 1821-1827», του Μ.Κ. Κωνσταντίνη, Ειδικός Σύμβουλος των ΕΛΤΑ, το οποίο εκδόθηκε “επί τη 150ετηρίδι από της κηρύξεως του αγώνος” γράφει:
«Συστήνεται ενταύθα κατά την πρώτη του ερχομένου μηνός Ιουλίου και παρά του συντάκτου των Ελληνικών Χρονικών δια λογαριασμόν συντροφικόν μετ΄εκείνου του Φίλου του Νόμου (Κυρίου Ιωσήφ Δεκιάππε) Ταχυδρομία, ήτις δις του μηνός (την 1 και 15) θέλει πέμπει τακτικώς δια Τρζονίων Βοστίτζης και Κορίνθου εις Ναύπλιον τον ταχρυδρόμον της.
Οστις επιθυμεί λοιπόν την ευκολίαν των διαφόρων του σχέσεων μετά των ρηθέντων πόλεων, δύναται να διευθύνη τας επιστολάς του προς τον διαληφθέντα συντάκτην, αμεριμνών δια την ασφαλή τούτων εξαποστολήν. Εις το προσεχές φύλλον θέλει προσδιορισθή και η ανάλογος της μετακομιδής (πόρτου) τιμή, ήτις έσεται όσον το δυνατόν μετρία.
Όσον δε και δια την εκ Ναυπλίου τακτική του αυτού ταχυδρόμου επιστροφήν, έως ότου ο Κύριος Δεκιάππε να κοινοποίηση αυτό, ονομάζων εν ταυτώ και τον εκείσε επισκέπτην της ταχυδρομίας, ο ταυχυδρόμος θέλει διευθύνεται προς τον εκείσε Κύριον Ιωάννην Σκανδάλίδην πληρώνοντας εν τοσούτων ενταύθα και οι εκείθεν δεχόμενοι της επιστολάς.» (Μεσολόγγιον 28 Ιουνίου 1824). (8)

Από το καλοκαίρι του 1824 ο πόλεμος των φατριών και οι εμφύλιες διαμάχες οδήγησαν στη διεκδίκηση της μεταφοράς του τυπογραφείου στο Ναύπλιο, στην έδρα της Διοίκησης.
Ενώ ο Γ. Κουντουριώτης υπογράφει ως Πρόεδρος του Εκτελεστικού, την εφαρμογή της απόφασης του Βουλευτικού για τη μεταφορά της τυπογραφίας, γράφει ιδιωτικά στον αδελφό του Λάζαρο να μη λάβει υπόψη τη διαταγή του και να κρατήσει το τυπογραφείο στην Ύδρα...
Τελικά, η μεταφορά της τυπογραφίας έγινε τον Μάιο του 1825 με την ίδρυση της Τυπογραφίας της Διοικήσεως στο Ναύπλιο, και την έκδοση του επίσημου φύλλου Γενική Έφημερίς από τις 7/10/ 1825.


Από τον Οκτώβριο του 1825 ο «Φίλος του Νόμου» δεν έχει πλέον επίσημο χαρακτήρα και εξέδιδαν την κλασσική εφημερίδα ενημέρωσης. Γράφονταν άρθρα για τους θεσμούς και τον τρόπο σωστής εφαρμογής τους και με κείμενα που στοχεύουν στη διαμόρφωση δημοκρατικών συνειδήσεων. Πολλά από αυτά τα κείμενα έχουν την υπογραφή του Παναγιώτη Σούτσου —προασπιστή των συνταγματικών ελευθεριών — αλλά και από τον αδερφό του Αλέξανδρο. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε 3 χρόνια – μέχρι το 1827 —αλλά ήταν σημαντικά χρόνια. Σε αναγνώριση του έργου του Ιωσήφ Κιάππε, οι τοπικοί άρχοντες της Ύδρας ενέκριναν ψήφισμα που του εκχωρούσε την ιδιότητα του πολίτη της Ύδρας (απόκτηση Ελληνικής Ιθαγένειας;)
Το 1827 ο Κιάππε σταμάτησε την κυκλοφορία της εφημερίδας και εξέδωσε μία γαλλόφωνη εφημερίδα με τίτλο Abeille Grecque (Ελληνική Μέλισσα), η οποία κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για δύο χρόνια.
Ακόμα και η σύζυγος του Κιάππε, η Κιάρρα, συμμετείχε στον αγώνα της Επανάστασης. Συνεργάστηκε με 31 Ελληνίδες από όλη την Ελλάδα, υπό την καθοδήγηση της λόγιας Ευανθίας Καΐρη, αδελφής του αγωνιστή του 1821, Θεόφιλου Καΐρη, για τη σύνταξη, μία ανοικτής επιστολής Ελληνίδων γυναικών προς τις φιλελληνίδες της Ευρώπης και της Αμερικής. Η επιστολή αυτή μεταφράστηκε στα γαλλικά και ιταλικά, τυπώθηκε στο τυπογραφείο του Κιάππε και στάλθηκε μαζικά σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής.
Το 1830, ο Καποδίστριας διόρισε τον  Ι. Κιάππε στο Δικαστικό Σώμα. Ο γιος του, ο Πέτρος, ακολούθησε και αυτός σταδιοδρομία στην Ελληνική δικαιοσύνη και τιμήθηκε με τον βαθμό του Αρεοπαγίτη. Ο Πέτρος Κιάππε παντρεύτηκε την Ρόζα Τράϊμπερ, κόρη του φιλέλληνα στρατιωτικού και ιατρού Έρικ Τράιμπερ.
Τμήμα 4/354 
Η προτομή του Erik Treiber έχει τοποθετηθεί πάνω σε μια 
στήλη ύψους τουλάχιστον 3 μέτρων. Γλύπτης: Γεώργιος Βρούτος

Μετά από αλλεπάλληλες μεταφορές (Αίγινα, Πόρο, Ναύπλιο, ξανά στην Αίγινα, και πίσω στο Ναύπλιο) στις 16/02/1833 η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως γίνεται το επίσημο όργανο του ελληνικού κράτους. Θεσπίστηκε από την τριμελή Αντιβασιλεία του Όθωνα, ως το μοναδικό κρατικό έντυπο μέσω του οποίου γνωστοποιούνται όλες οι πράξεις των Αρχών του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους. Κατά την περίοδο της Αντιβασιλείας (1833-1835), η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως εκδόθηκε δίγλωσση, στην ελληνική και γερμανική γλώσσα, στο Ναύπλιο. Από το 1834, με την αλλαγή της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους και τη μεταφορά του Εθνικού Τυπογραφείου, η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως άρχισε να τυπώνεται στην Αθήνα.
Ο Κιάππε απεβίωσε την 01/07/1848 στην Αθήνα. Η Ελλάδα τον τίμησε για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στην απελευθέρωση της χώρας, με το «μετάλλιο του Αγώνος» των αγωνιστών της Επανάστασης και τον Σταυρό του Σωτήρος.

Τμήμα 1/404 Ιωσήφ και Τερέσα Κιάππε
Filli hominum...δυσανάγνωστο το υπόλοιπό κείμενο



Ο Χάρτης


Υποσημειώσεις:
(1) Στην επιστολή του Αδαμάντιου Κοραή προς τον Νεόφυτο Βάμβα εξέφρασε τις αμφιβολίες του για το αν η Επανάσταση έγινε «εις αρμόδιον καιρόν» και για το αν οι αρχηγοί αυτής έκαναν τα πρέποντα· συμβούλεψε την άμεση σύσταση κεντρικής Διοίκησης, αποτελούμενης από «τους φρονιμωτέρους και ευυποληπτοτέρους των Ελλήνων»· Το πρώτο πράγμα που συνιστούσε ο Κοραής ήταν η σύσταση «υπέρτατης διοίκησης» —καθώς γνώριζε τις διαθέσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων απέναντι στα επαναστατικά κινήματα της εποχής. Ο Κοραής, διέβλεπε ότι η ύπαρξη κεντρικής διοίκησης θα αποτελούσε ισχυρό επιχείρημα των Ελλήνων προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην προβολή της επανάστασης όχι ως πράξης αποστασίας εναντίον νόμιμης εξουσίας, αλλά ως δικαιώματος του χριστιανικού λαού που πολεμά «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Ταυτόχρονα, θα ενίσχυε την ενότητα του Αγώνα και τον συντονισμό των επιχειρήσεων.
(2) Το 1821 ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ξεκίνησε από τη Μασσαλία φέροντας πυρομαχικά, χρήματα και τυπογραφείο και συνοδευόταν μεταξύ άλλων από τους Σέκερη, Πολυζωϊδη και Νικόλαο Λουριώτη. (Ένα μέρος του Κύκλου της Πίζας)
(3) Κλίμα δυσπιστίας, καχυποψίας και εχθρότητας επικράτησε στην Εθνοσυνέλευση. Ουσιαστικά σχηματίστηκαν δύο ισχυροί πόλοι από τη μία πλευρά αυτή των «στρατιωτικών» που συσπειρώθηκαν γύρω από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και από την άλλη αυτή των «προεστών».
(4) Επίσκοπος ΄Αρτας και Ναυπάκτου Ιγνάτιος και το 1810 Μητροπολίτης στην  Μολδοβλαχία. Διακρίθηκε για τη δράση του εις τη διάδοση της Ελληνικής παιδείας. Όταν παραδόθηκαν οι χώρες της Μολδοβλαχιας στην Τουρκία κατέφυγε στη Βιέννη και αργότερα στην Πίζα όπου έμεινε μέχρι του θάνατό του 31/08/1828.
(5) «...Τό γένος ολον άγωνιζόμενον τόν υπέρ τής ελευθερίας αγώνα θέλει νά βλέπη καί διά τού τύπου τους αγώνας του κηρυττομένους, τάς άρετάς τών καλών δημοσίως έπαινουμένας, καί τάς κακίας των κακών έξερχομένας, εις αποφυγήν καί μίμησιν θέλει νά μανθάνη τά ανά πάσαν έπαρχίαν γινόμενα, καί ούτω νά βάλωνται διά τής εφημερίδος όλα τά μέρη του εις συνάφειαν. Προσέτι τά ξένα έθνη έγιναν περίεργα εις τά πράγματα μας, καί συχνότατα γράφουν περί ημών, κρίνουν καί επικρίνουν, επαινούν καί κατηγορούν καί ταύτα όλα κηρυττόμενα διά τών ιδίων αυτών εφημερίδων θέλει νά γνωρίζη τό γένος εις ίδικήν του εφημερίδα εξ εκείνων μεταφραζόμενα». (του Θεόκλητου Φαρμακίδη εν Καλαμάτα, 01/08/1821).
(6) Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ: Ήρθε στην Ελλάδα αρχές του 1822. Πήρε  μέρος στη Ναυμαχία της Πάτρας υπό τις διαταγές του Ανδρέα Μιαούλη. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι. Με διευθυντή τον Γερμανό γιατρό Γιόχαν Έλστερ άνοιξε μικρό νοσοκομείο, στο οποίο νοσηλεύονταν οι τραυματίες του πολέμου.  Το 1824 δούλεψε για την Εφημερία Ελληνικά Χρονικά. Ο Μάγερ ήταν ενταγμένος στην πολιτική μερίδα του αγγλόφιλου Γεωργίου Κουντουριώτη (1782-1858) και ήταν υποστηρικτής του Αλ. Μαυροκορδάτου. Η οδός Μάγερ ονομάστηκε για τον Meyer.
(7) Ο Γάλλος Firmin Didot  ήταν πρωτοπόρος στην ιστορία της τυπογραφίας. Εφευρέτης της λέξης στερεοτυπίας και δημιουργός της ομώνυμης διάσημης γραμματοσειράς. Η οδός Διδότου ονομάστηκε για τον Didot.
(8) «Το ταχυδρομείον κατά την Ελληνική Επανάστασιν 1821-1827», του Μ..Κ. Κωνσταντίνη (Ειδικού Συμβούλου ΕΛΤΑ), το οποίο εκδόθηκε “επί τη 150ετηρίδι από της κηρύξεως του αγώνος” σελ. 76.
Πηγές:
2. Η Συμβολή της Τυπογραφίας στη Στήριξη της Επανάστασης του 1821
ΕΛΛΗ ΔΡΟΥΛΙΑ-ΜΗΤΡΑΚΟΥ ./ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ Ε. ΣΚΛΑΒΕΝΊΤΗΣ
3. Cognosco Team, Μιχάλης Ρέττος, Ο τύπος στον Αγώνα του 1821: Τα «Ελληνικά Χρονικά» και ο «Φίλος του Νόμου» κατά το πρώτο τρίμηνο του 1825.
4. Historical Quest, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821: Η δραματική Β' Εθνοσυνέλευση στο Άστρο Κυνουρίας
5.https://www.tapatalk.com/groups/truth/1821-1828-t7725.html ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ 1821-1828
ΕΝΑ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΟΠΛΟ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
6. 

Αρχές του περασμένου αιώνα: Απέναντι από το ταχυδρομείο 

του Πειραιά κάθονται οι επιστολογράφοι.




















 

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)