ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ: Νικόλαος & Λουκία ΓΕΩΡΓΑΝΤΗ

1883 - 1947

Ο Ν.Π. Γεωργαντής δεξιά και η κόρη του αριστερά το 1935

Στο Α΄Νεκροταφείο συναντάμε συχνά το όνομα του γλύπτη Νικόλαος Π. Γεωργαντής σχεδόν σε όλα τα τμήματα του Α΄ Νεκροταφείου και τα γλυπτά του είναι όλα μεταξύ τους πολύ διαφορετικά. Κάποια κομμάτια του ξεχωρίζουν ενώ, άλλα μοιάζουν να εξυπηρετούν τις προτιμήσεις των πελατών του. Δεν έχουν γράψει πολλά για τον Γεωργαντή όπως λόγου χάρη για τον Γιαννούλη Χαλεπά, τον Δημήτρη Φιλιππότη και τον ΜιχάληΤόμπρο πλην όμως, τον επέλεγαν μέσα κι έξω από το νεκροταφείο.

Τέχνη : Μια οικογενειακή επιχείρηση

Αυτό που ξεχωρίζει στον Ν. Γεωργαντή είναι ότι η σύζυγός του και η κόρη του, η Λουκία ήταν καλλιτέχνες. Το εργαστήριο ήταν μια εμπορική οικογενειακή επιχείρηση. Η Λουκία δούλεψε μαζί του από τα 17 μέχρι τα 27 της χρόνια. Απέκτησε φήμη ίσως περισσότερο από τον πατέρα της. Η σύζυγός του, η Ελένη, ήταν περισσότερο γνωστή ως ζωγράφος.

Όσο γνωρίζουμε, η δουλειά της Λουκίας δεν εκπροσωπείται στο Α΄Νεκροταφείο.

Η ζωή του 

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο τον Γεώργιο Βρούτο. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία (Γένοβα, Ρώμη, Φλωρεντία) και εν συνεχεία το 1905, στο καλλιτεχνικό και πνευματικό κέντρο, το Παρίσι. Με την απονομή του Χρησοβεργείου Βραβείου (1) μπόρεσε να σπουδάσει στην Ακαδημία Γκράντ Σωμιέρ (Académie de la Grande Chaumière) και στη Σχολή Καλών Τεχνών (École des Beaux–Arts). Στο Παρίσι παρέμεινε για τρία χρόνια και το 1908 επέστρεψε στην Αθήνα.

Από τα τέλη του 18ου αιώνα το Παρίσι αποτελεί το κέντρο πρωτοπορίας στην ευρωπαϊκή κουλτούρα. Όλοι οι τομείς της διανόησης, εικαστικές τέχνες, αρχιτεκτονική, μουσική, θέατρο, χορός, μόδα αναπτύσσονται ταυτόχρονα. (2)

Ενδέχεται να γνώρισε εκείνα τα χρόνια στο Παρίσι, την Ελένη Βοζίκη (1881-1977), η οποία σπούδαζε κι εκείνη στις ίδιες σχολές. Παντρεύτηκαν (3) και το 1919 γεννήθηκε η κόρη τους, η Λουκία, που μετέπειτα σπούδασε κι εκείνη γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.

Ο Γεωργαντής υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων γλυπτών, το οποίο ιδρύθηκε το 1929, μέλη του οποίου ήταν αποκλειστικά γλύπτες και μαρμαροτεχνίτες. Η ίδρυση του σωματείου έγινε ως προσπάθεια ορισμένων γλυπτών να αυτονομηθούν από την επίδραση των ζωγράφων που κυριαρχούσαν στον παλαιότερο και μεγαλύτερο Σύνδεσμο Ελλήνων Καλλιτεχνών.

Το (ιδιόκτητο) σπίτι-εργαστήριο του Γεωργαντή βρισκόταν στην οδό (πεζόδρομος τώρα) Διονυσίου Αρεοπαγίτου 23 όπου πωλούσε αντίγραφα αρχαίων έργων.

Τα γλυπτά που ξεχωρίζουν στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών είναι του οίκου Μ. Λευκαδηνού (άγνωστη ημερομηνία φιλοτεχνίας ) καθώς και του Γεωργίου 

Σουρή που φιλοτέχνησε το 1932.

 Οίκος Μ. Λευκαδηνού

Τμήμα Πολ. Β/57

Ευτυχίας Μοσχονά  (1909) Τμήμα 7/423


Οικογ. τάφος  Σημαντήρη 1916

Φωτογραφία από το αρχείο https://glypto.wordpress.com/euretirio-kallitexnon/

Οικ. τάφος Λάμψα Πετρακοπούλου Τμήμα 4/134

Τμήμα 5/143 Οικ. Πάστρα 

Ο Γιώργος Σουρής 1932

Το 1936 ο Γεωργαντής δημιούργησε το γλυπτό του Δημητρίου Καμπούργλου, ένας από τους πιο γνωστούς αρχισυντάκτες της Αθηναϊκής ιστορίας. 

Το γλυπτό βρίσκεται στην Κυδαθιναίων απέναντι από το Cine Paris και πραγματικά αξίζει να κάνεις μια παράκαμψη να δεις ένα παράδειγμα του γλύπτη στις καλύτερες του στιγμές. 

Το 1936: Ο Καμπούρογλου είναι στο κέντρο και ο κύριος με το κρεμασμένο παπιγιόν είναι ο Γεωργαντής. 

Λουκία Γεωργαντή

Η Λουκία, η κόρη του Γεωργαντή παρακολούθησε μαθήματα στις Σχολές Καλών Τεχνών του Παρισιού και της Φλωρεντίας. Πρωτοεμφανίστηκε με έργα της το 1934, στη Βαλκανική Έκθεση Διακοσμητικής. 

Η εθελόντρια αδελφή 

Ένα από τα έργα της Λουκίας Γεωργαντή

Το γλυπτό τοποθετήθηκε έξω από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο επί της Βασ. Σοφίας το 1972 αλλά η ημερομηνία κατασκευής είναι το 1964. Το γλυπτό αυτό βραβεύτηκε στο Παρίσι από το Σύλλογο των Γάλλων Καλλιτεχνών. Κομψό στην απλότητα. Η ελαφρά κλίση του κεφαλιού, το μαντήλι και η στάση της δείχνουν σεμνότητα και υπηρεσία.

Το 1936 εξέθεσε τη συλλογή της με προσωπικότητες του πολιτικού και του πνευματικού κόσμου της νεότερης Ελλάδας, φιλοτεχνημένα από το 1936 έως το 1946. Ο τότε Δήμαρχος Κ. Κοτζιάς, εντυπωσιάστηκε και της ανέθεσε να δημιουργήσει συλλογή με τους διατελέσαντες δημάρχους της Αθήνας. (4) Έτσι, έγινε γνωστή ως η Ελληνίδα Μαντάμ Τισό! Σήμερα η συλλογή βρίσκεται στη μεγάλη αίθουσα του Δημαρχείου Αθηναίων.

Το 1949 αναχώρησε για την Αίγυπτο και φιλοτέχνησε ομοιώματα όλης της αιγυπτιακής δυναστείας. Η συλλογή εντάχθηκε στο Εθνολογικό Μουσείο Καΐρου.

Το 1951 επέστρεψε στην Αθήνα και κατέβηκε υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του Κ. Νικολόπουλου. Το 1953 μετακόμισε στο άλλο ιδιόκτητο σπίτι της στην Αναπαύσεως (κοντά στο Α΄Νεκροταφείο).

Το 1992 η Γεωργαντή με τον σύζυγό της, Γεώργιο Κ. Οικονομόπουλο ίδρυσε στην οικεία της, το Μουσείο Γλυπτών και Ομοιωμάτων Λουκίας Γεωργαντή στη γωνία των οδών Αναπαύσεως 20 και Τιμολέοντος 2.

Το 2001 η Λουκία δώρισε το Μουσείο στο Δήμο Αθηναίων. Ο ίδιος, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, o Κωστής Στεφανόπουλος, παρευρέθηκε στην εκδήλωση της δωρεάς ωστόσο, εδώ και πολλά χρόνια παραμένει κλειστό, μάλλον διότι ο Δήμος Αθηναίων δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στα έξοδα συντήρησης.

Ο Οικογ. τάφος του Ν.Π. Γεωργαντή στο Α΄ Νεκροταφείο

Τμήμα 5/888

Υποσημειώσεις:

(1) Χρυσοβέργειο Βραβείο. Θεσπίστηκε στις 26/01/1891. Συστάθηκε κατόπιν επιθυμίας του αείμνηστου ευεργέτη- δωρητή το ΕΜΠ Χ. Χρυσοβέργη. O Χαράλαμπος Χρυσοβέργης γεννήθηκε στην Θράκη το 1821. Ήταν αξιωματικός του Μηχανικού. Διετέλεσε επιθεωρητής του Μηχανικού, Καθηγητής Στρατιωτικής Σχολής και Πρόεδρος Στρατοδικείου.

(2) “Η Καλλιτεχνική Μετανάστευση στην Ελλάδα: Από τον 19ο αιώνα στον 20ο αιώνα (1870-1970)”, Διδακτορική διατριβή, 2010, της Δρ. Σαπφώ Α. Μορτάκη https://slpress.gr/politismos/ena-moyseio-stin-athina-ermitika-kleisto/

(3) http://www.nikias.gr/ell/product Υπήρξε μια από τις παλαιότερες φοιτήτριες του πολυτεχνείου. Φοίτησε αρχικά στο τμήμα Πλαστικής Θηλέων του Σχολείου των Τεχνών και παρέδιδε μαθήματα πηλοπλαστικής στην Καλλιτεχνική Σχολή της «Εταιρείας Φιλότεχνων». Σπούδασε επίσης στην Ecole des Beaux-Arts, στην Academie de la Grande Chaumiere και στη Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών. Ασχολήθηκε με τη γλυπτική, τη ζωγραφική και τις διακοσμητικές τέχνες, ιδίως με την επεξεργασία δέρματος και μετάλλου.

(4) “Ένα μουσείο στην Αθήνα ερμητικά κλειστό”, του Δημήτρη Παυλόπουλου https://slpress.gr/politismos/ena-moyseio-stin-athina-ermitika-kleisto/

Ακόμη, “Η Γλυπτική στην προπολεμική Αθήνα”, του Δημήτρη Παυλόπουλου  https://slpress.gr/politismos/i-glyptiki-stin-propolemiki-athina/