1835 - 1911
![]() |
Τμήμα 4 #561
Γλύπτης: Γιώργος Μπονάνος |
Δεν συμβαίνει συχνά
να διαλέγω να γράψω για κάποιον απλώς διότι μου κέντρισε το ενδιαφέρον ο μαρμάρινος αδριάντας – αλλά τούτη τη φορά η
στάση του, η αρχοντιά και το μέγεθος με παρέσυρε.
Βέβαια, βρίσκεται στο Τμήμα 4 όπου υπάρχουν πολλά επιβλητικά μνημεία, όπως του
Χ. Σλήμαν και του Χριστάκη Ζωγράφου. Εκείνη τη στιγμή, το μόνο που ήξερα για τον
Παναγή Χαροκόπο ήταν - παρά ότι το επώνυμο
του που εννοεί 'γλεντζές' – ήταν ότι η παρουσία του έδειχνε ότι ήταν ο ιδανικός άνδρας
του 19ου αιώνα: πλούσιο ένδυμα, σοβαρός και με αυτοπεποίθηση. Μοιάζει σαν, αν του δινόταν η ευκαιρία, θα έκανε μερικά βήματα για να δρασκελίσει στο
‘παρόν’.
Τελικά, ήταν ένας από τους ευεργέτες του 19ου αιώνα που χωρίς αυτόν η Ελλάδα θα ήταν πιο φτωχή. Πράγματι, ένας σημαντικός αριθμός Ελλήνων της διασποράς απέκτησε τεράστιο πλούτο σε χώρες υπό την Οθωμανική κυριαρχία και επέστρεψαν στην νεοϊδρυθείσα Ελλάδα επενδύοντας σε μεγάλα έργα και παράλληλα ασκώντας μεγάλη επιρροή στα Ελληνικά πράγματα.
Πολλοί Έλληνες απέκτησαν τις περιουσίες τους στην
Αίγυπτο και στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά ο Παναγής Χαροκόπος έκανε την περιουσία του στην Μολδοβλαχία- στην σημερινή Ρουμανία. Αυτοί ίσως ήταν οι πρώτοι venture capitalists στην Ελλάδα. Εννοείται ότι τους ενδιέφερε
να κερδίσουν κι εκείνοι αλλά πολλοί έδωσαν από τα αποκτημένα πλούτη τους προκειμένου
να ωφεληθεί το Ελληνικό κράτος.
Μια ματιά στη ζωή του δίνει την ευκαιρία να δούμε τους Έλληνες στην Ρουμανία καθώς και
το ακανθώδες ζήτημα της αγροτικής μεταρρύθμισης στη Θεσσαλία όπου αγόρασε μεγάλη
έκταση γης, καθώς και τα σπίτια που έκτισε στην Αθήνα και στην Θεσσαλία και η πιο
σημαντική του κληρονομιά: Το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Η ζωή του
Ο Παναγής Χαροκόπος γεννήθηκε το
1835 στην Κεφαλλονιά όπου το οικογενειακό του δένδρο φτάνει μέχρι τον 16ο αιώνα με το όνομα Σπυρίδων Μαυροκέφαλος. Τα επώνυμα γενικώς ήταν ρευστά μέχρι το 19 αιώνα
και ήταν περιγραφικά. Μαυροκέφαλος εννοεί μαύρο κεφάλι ενώ ο απόγονός του, ο Γεράσιμος
ήταν μπον βιβέρ και έτσι απέκτησε το προσωνύμιο
Χαροκόπος. Στα χρόνια του Γεράσιμου η Κεφαλλονιά ανήκε στη Βενετία, έτσι πιθανόν να υπήρχαν λόγοι να γλεντούν τη ζωή τους παρά οι
Έλληνες της στεριάς που ήταν κάτω από την Οθωμανική κυριαρχία.
Ο Παναγής καταγόταν από ένα μικρό
χωριό που βρισκόταν κοντά στο Ενετικό κάστρο της ΄Ασσου στη δυτική Κεφαλονιά. Είχε κτιστεί στο προκειμένου
να κρατάει μακριά τις τουρκικές επιθέσεις και μόνο το 1795 οι Γάλλοι κατέλαβαν την
Κεφαλονιά. Ενώ, το 1809 οι Άγγλοι την κατέλαβαν. Όταν γεννήθηκε
ο Παναγής το νησί βρισκόταν κάτω από τους Άγγλους για 16 χρόνια και θα έμεναν έτσι
τα πράγματα μέχρι το 1864, όταν ενώθηκε με
την Ελλάδα.
Ο Παναγής ήταν ο μεγαλύτερος από τα 5 παιδιά. Ο πατέρας του πέθανε σε μικρή ηλικία αφήνοντας τον Παναγή επί κεφαλής της οικογένειάς του. Τα μαθητικά του χρόνια τα πέρασε στο Αργοστόλι αλλά στα
20 του χρόνια αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη, το μεγαλύτερο αναπτυσσόμενο
εμπορικό κέντρο των Βαλκανίων προκειμένου να φτιάξει τη ζωή του. Το 1855 υπήρχαν
πολλοί Έλληνες οι οποίοι προσπαθούσαν να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Ενώ η Ελλάδα ήταν
φάρος ελπίδας για όλους τους Έλληνες ωστόσο είχε λίγες οικονομικές ευκαιρίες.
Ο Χαροκόπος στην Μολδοβλαχία
Για άγνωστους λόγους η Κωνσταντινούπολη ήταν μια απογοήτευση για τον Χαροκόπο κι έτσι έφυγε για την Μολδοβλαχία όπου πράγματι πέτυχε τους στόχους του. Ασχολήθηκε με το εμπόριο σιτηρών και την καλλιέργεια μεγάλων κτημάτων.
Η Μολδοβλαχία ήταν κάτω από Οθωμανική κυριαρχία όταν ο Χαροκόπος απέκτησε την περιουσία του.
Τσιφλίκια και κολίγοι
Στα Βαλκάνια, αλλά και παντού τα μεγάλα αγροκτήματα λειτουργούσαν για εκατοντάδες χρόνια κάτω από φεουδαρχικό σύστημα όπου οι εργάτες (δουλοπάροικοι) δεν είχαν δικαιώματα ούτε εξουσία και βρισκόντουσαν ουσιαστικά σε κατάσταση δουλείας αφού καλλιεργούσαν τη γη με υποχρεωτική εργασία. Ονομαζόντουσαν κολίγοι. Τα μεγάλα αγροκτήματα ή τα Τσιφλίκια, στην τουρκική γλώσσα, πιο εύκολα ελεγχόταν και έδιναν περισσότερους φόρους.
Στην Μολδοβλαχία οι Οθωμανικές αρχές διόριζαν Πρίγκιπες ή Οσποδάρους, προκειμένου να ελέγχουν τις εισπράξεις των φόρων. Λόγω της διαδικασίας επιλογής των εκπροσώπων (Πρίγκιπες), η διαφθορά έγινε μέρος της διαδικασίας διότι αυτοί που πρόσφεραν την υψηλότερη οικονομική προσφορά έπαιρναν τη θέση του Πρίγκιπα.
Περίπου στα 1700 ο Σουλτάνος επέτρεπε στους πλούσιους Έλληνες, τους Φαναριώτες που διέμειναν στην Κωνσταντινούπολη να συμμετέχουν στην διαδικασία για την θέση αυτή. Συνολικά 31 Έλληνες Πρίγκιπες διορίστηκαν από περίπου 10 Φαναριώτικες οικογένειες οι οποίοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να προσφέρουν το υψηλότερο ποσόν. (βλέπε π.χ. οικογένεια Καρατζά).
Εκείνα τα 100 χρόνια, κάτω από την αιγίδα των Ελλήνων
Πριγκίπων στην Μολδοβλαχία η παρουσία του Ελληνικού πολιτισμού ήταν όντως ουσιαστική.
Το Βουκουρέστι και το Ιάσιο έγιναν εκλεπτυσμένα Ελληνικά κέντρα.
Ωστόσο, οι χωρικοί έμεναν φτωχοί.
Ούτε όταν ιδρύθηκε η Ελλάδα κράτος ανεξάρτητο ούτε όταν άλλαξε η Μολδοβλαχία ανακηρύχθηκε
Βασίλειο της Ρουμανίας υπό τον Κάρολο Α΄ γιατί το status quo ήταν
τόσο ελκυστικό στην προνομιούχα άρχουσα τάξη.
Αυτό ήταν το σύστημα που έδωσε στον Χαροκόπο την δυνατότητα να αποκτήσει τέτοια περιουσία κατά τη διάρκεια των 40 και χρόνων που έμεινε στην Ρουμανία.
Βέβαια, δεν θεωρούσε τον εαυτό του δυνάστη. Γεγονός είναι, ότι ήταν γνωστός ως μεταρρυθμιστής και ευεργέτης στην Ρουμανία. Ακόμα είχε συμβουλέψει τον πρώτο βασιλιά σε θέματα αγροτικής μεταρρύθμισης, ο οποίος τον παρασημοφόρησε για την προσφορά του. Λίγο πριν την αναχώρησή του για την Ελλάδα το 1899, δημιούργησε ένα Ίδρυμα Προικοδοτήσεως για τις κόρες των Ρουμάνων χωρικών στα κτήματα τα οποία μίσθωνε κοντά στην πόλη Καλαράσι και ανήγειρε το 1899 την Ελληνική Εκκλησία στο Βουκουρέστι.
Η προσάρτηση της Θεσσαλίας με την Ελλάδα το 1881
Όταν προσαρτήθηκε η Θεσσαλία με την Ελλάδα το 1881, το 75% της Θεσσαλικής γης ήταν καλλιεργήσιμα αγροκτήματα και περίπου 285,000 Έλληνες διέμειναν στην περιοχή. Επίσης διέμειναν περίπου 40,000 Οθωμανοί και 40,000 Οθωμανοί Εβραίοι. Εκείνοι που είχαν Ελληνικοί καταγωγή είχαν δικαίωμα να αποκτήσουν Ελληνική ιθαγένεια. Ακόμα και οι μη ελληνικής καταγωγής Θεσσαλοί μπορούσαν να αποκτήσουν Ελληνική ιθαγένεια.
Σε αντίθεση με την Πελοπόννησο, μετά το 1830, όπου η Ελληνική κυβέρνηση μπόρεσε έτσι απλά να αποζημιώσει τη γη των Μουσουλμάνων, για τους Θεσσαλούς υπήρχε γραπτή συμφωνία.
Ωστόσο, υπήρχαν αυτοί που επέλεξαν να φύγουν και να πουλήσουν ή να ενοικιάσουν τα αγροκτήματά τους. Ενδέχεται να πουλήθηκαν άρον άρον στους κατέχοντες, όπως οι Π. Χαροκόπο, Χρ. Ζωγράφο. Κ. Ζάππα, Ανδρέα Συγγρό κλπ. Εκείνοι, λογικά θα ήταν πρόθυμοι να επενδύσουν το κεφάλαιό τους και να γίνουν άρχοντες σε πραγματικά τεράστια αγροκτήματα. Το χαοτικό καθεστώς μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας σχετικά με τα αγροκτήματα, ηθελημένα ή μη, σίγουρα τους ωφέλησε. Αλλά έχουν γραφτεί πολλά βιβλία, έχουν γραφτεί διδακτορικές διατριβές για το τότε αγροτικό ζήτημα. Το Λαϊκό Κόμμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου το οποίο στηρίχτηκε στις εργατικές και αγροτικές τάξεις ασχολήθηκε εκτενώς με το θέμα αυτό.
Το χρήμα των Ελλήνων επενδυτών έδεσε την κυβέρνηση, η οποία αισθάνθηκε ότι θα εξασφάλιζε μεγαλύτερη παραγωγή, που ήταν κύριος οικονομικός στόχος και η κατανομή της γης στους αγρότες, όποια κι αν ήταν η καταγωγή τους, έμεινε στις καλένδες.
Το «χρήμα τους»
έδεσε την κυβέρνηση, η οποία αισθάνθηκε ότι θα εξασφάλιζε μεγαλύτερη παραγωγή,
που ήταν κύριος οικονομικός στόχος. Η κατανομή
της γης στους αγρότες, όποια κι αν ήταν η καταγωγή τους, έμεινε στις καλένδες.
Κάποιοι ιδιοκτήτες πρότειναν σύγχρονες
τεχνικές και έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό. Για παράδειγμα, ο Χαροκόπος, έφερε την πρώτη αλωνιστική
μηχανή στα Φάρσαλα.
Κατά κάποιον τρόπο, οι προσπάθειες τους να κτίσουν το έθνος, μαζί με την κοινωνική και πολιτική επιρροή τους, μονάχα που δεν αντιλήφθηκαν οι ευεργέτες ότι το κοινωνικό σύστημα ήταν παντελώς άνισο.
Μάλιστα οι ευεργέτες ήταν τόσο γενναιόδωροι- και ο Παναγής Χαροκόπος ήταν πολύ γενναιόδωρος- που άφησαν στο ίδιο το κράτος τη γη τους. Αρχές του 1900 η κυβέρνηση είχε γίνει ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης
γης στη Θεσσαλία!
Ο Χαροκόπος επιστρέφει
Ο Χαροκόπος επέστρεψε στην Ελλάδα
το 1899 έτοιμος να ενταχθεί στην ελίτ της Αθήνας. Ήταν ήδη πάνω από εξήντα χρονών
και δεν είχε παντρευτεί ποτέ. Το πρώτο σπίτι
του στην Αθήνα είναι το σημερινό Μουσείο Μπενάκη στο Κολονάκι. Συγκεκριμένα, ξεκίνησε να χτίζεται το 1867-1868 για τον έμπορο
Ιωάννη Πέρογλου στη διασταύρωση της οδού Κουμπάρη και της λεωφόρου Βας. Σοφίας. Το 1895 ο Παναγιώτης
Χαροκόπος το αγόρασε για να κτίσει το Μέγαρο Χαροκόπου, ενώ το 1910, διατηρώντας τον
προηγούμενο κορυφαίο αρχιτέκτονα και Κεφαλλονίτη Αναστάσιο Μεταξά, το κτίριο περιήλθε στον ΕμμανουήλΜπενάκη και ανακαινίστηκε με στόχο τον επαναπατρισμό της οικογένειάς του σε
αυτό από την Αλεξάνδρεια.
Το 1902, ο Χαροκόπος έκτισε παραδοσιακό
σπίτι, κονάκι στου Γιαννούλη κοντά στη Λάρισα.
![]() |
Το σπίτι του Παναγή Χαροκόπου το οποίο σχεδιάστηκε πάλι από τον αρχιτέκτονα Αναστάσιο Μεταξά. Το κονάκι του Π. Χαροκόπου σήμερα. |
![]() |
Μέλη της οικογένειας Χαροκόπου στην Θεσσαλία |
![]() |
Αγρότες στην Θεσσαλία την ίδια εποχή |
Ο Χαροκόπος ήταν ωστόσο προοδευτικός. Επιχορήγησε αγροτική σχολή
στα Φάρσαλα και το 1910 έδωσε 30,000 στρέμματα στο εργατικό και αγροτικό προσωπικό του. (Επίσης το 1901
ιδρύθηκε η Αβερώφειος Γεωργική Σχολή στη Λάρισα.) Αλλά θα περνούσαν αναταραχές,
τρεις πόλεμοι, η ανταλλαγή πληθυσμού
πριν ασχοληθούν ουσιαστικά με την κατανομή της γης.
Το Πανεπιστήμιο
Κύριο έργο του υπήρξε η ίδρυση της Χαροκοπείου Σχολής, η οποία είχε ως αντικείμενο τη γυναικεία εκπαίδευση και ειδικότερα την παροχή θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων σχετικά με τη διεύθυνση του οίκου και τη διαχείριση της καθημερινής ζωής. Το 1906 ο Χαροκόπος αγόρασε 20.000 τ.μ στην Καλλιθέα και έκτισε την Χαροκοπείο Σχολή Οικιακής Οικονομίας για την παραγωγή επιστημονικού δυναμικού στην Οικιακή Οικονομία. Σήμερα πλέον ονομάζεται Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Ο Π. Χαροκόπος ανέπτυξε κοινωφελή δραστηριότητα και στην Κεφαλλονιά: Ίδρυσε το Χαροκόπειο Εργαστήριο και το Προικώο Ίδρυμα.
Το 1910 εκλέχτηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ο Παναγής Χαροκόπος πέθανε το 1911, 76 ετών. Κληρονόμος του ήταν ο αδελφός του, ο Σπύρος Χαροκόπος.